Derde dag chemo

We worden moeilijk wakker, papa en mama hebben het gisteren laat gemaakt.
Was niet de bedoeling maar we raakte met een ander stel in gesprek, die een ongelofelijk dosis humor bij zich hadden. We hebben gelachen en hier hadden we even de behoefte aan.

Rick gaat naar het ziekenhuis en ik ga me nog snel even douchen, Joris is blij om ons te zien en vertelt vol trots dat oma naast hem lag. Er komt iemand langs om bloed te prikken bij Joris, hij heeft net die ochtend een dokters setje gekregen van tante Anneke en oom Michiel. Die hebben voor elke dag een kado voor Joris in een mand gedaan, hij en wij zijn hier heel blij mee. Een ontzettend lief gebaar. Hij zit op zijn bed als dokter Joris, en klets vrolijk met die man die in zijn vinger prikt. Even schrikt hij als de man prikt maar daarna kijkt hij goed mee wat de man allemaal doet. De man zegt tegen ons dat hij dit niet vaak meemaakt dat een jongen van bijna 2 geen kick geeft. Ik voel me trots op dit manneke want wat doet hij het goed, vind het echt wonderbaarlijk hoe snel hij de situatie accepteerd en e rsteeds het beste van probeert te maken, en als trotse ouders kunnen wij hier alleen maar in meegaan.

De ochtend voorloopt weer goed, zijn eetlust is wel verdwenen maar echt heel misselijk is hij gelukkig niet geweest. Joris gaat lekker slapen en net als wij de lift in willen gaan om naar benede te gaan stapt onze arts uit. Ze heeft de uitslag van de mri, we zoeken een plekje op waar we even rustig kunnen praten. Ze zegt dat de tumor niet gegroeid is vergeleken met die van vorige keer, opluchting!! Maar toch zit ik te wachten op die maar, en er is inderdaad andere niet zo leuk nieuws. De kuur kan niet uitgesteld worden en we starten 22 augustus met de tweede kuur. We hadden uitstel gevraagd omdat Rick zijn zus 31 augustus gaat trouwen en wij 2 september voor hem een groot verjaardagsfeest in de planning hadden. Toen wij dit eerder vroegen heeft ze tegen ons gezegd dat dat geen probleem was. Ze zegt nu dat ze verkeerd had gerekend, en dat het wel heel belangrijk is dat we dan wel starten omdat het anders negatief is voor de werking van de chemo. En dan zeg je niet als ouders we willen toch dat het uitgesteld word, Joris gaat voor alles! We weten dat we hier de volledige steun in krijgen van onze familie en vrienden, maar toch is het balen. We moeten al zoveel inleveren en nu ook de bruiloft van Rick zijn zus en eindelijk voor het eerst in Joris leven zijn verjaardag 'gewoon' vieren. Maar nu is het ook weer een kwestie van de situatie accepteren en verder gaan. Ook heb ik gevraagd hoe het nu zit na de tweede chemo dat we nu wel willen dat er een goed behandelplan komt en dat we niet weer een jaar niks gaan doen, ze begreep dit en ging het overleggen. Dan kan ik me zo kwaad maken, ik heb gewoon op dat gebied weinig te vertellen over mijn kind en dat voelt niet goed. Verder worden er wat afspraken gemaakt en afscheid genomen.

Rick is al eerder terug gegaan naar Joris en ik wacht op de visite in het Ronald man donald huis. Rick zijn zus komt ook en moet haar het nieuws vertellen, het nieuws is dubbel heel blij dat de tumor niet gegroeid is maar ook verdrietig dat haar neefje niet op hun grote dag aanwezig kan zijn. Als we op de kamer komen merk ik dat Joris niet lekker wakker is geworden en dat laat hij ook goed merken. Is boos en jammerd. Ik weet dat ik nu even de situatie moet doorbreken omdat hij hier anders hier in door blijft gaan. Ik vraag of iedereen even de kamer uit wil gaan, en spreek Joris toe. Ik snap hem zo goed, soms ben je het gewoon even helemaal zat en wij kunnen er over praten maar een kind van bijna twee kan dat niet. Gelukkig pakt Joris het goed op en na 10 minuten is hij weer rustig.  Daarna hebben we een gezellig middag en genieten we van de mensen op ons heen.

S' avonds praat ik met een lotgenoot en we hebben helaas veel dingen die we herkennen en begrijpen van elkaar en onze kinderen. Maar toch voelt het fijn, omdat je juist in dezelfde verschrikkelijke situatie zit en elkaar daar beter in begrijpt. En tegelijktijd realiseer ik me in welke situatie we zitten, en komen de gedachtes waarom wij,waarom onze kleine Joris, en word ik me bewust wat er allemaal kan gebeuren en dan vooral de negatieve dingen. Ik heb op dat soort moment mezelf aangeleerd om me daar van af te sluiten, om niks te voelen.