Vandaag verloopt de dag langzaam, ondanks het hartverwarmend bezoek van onze lieve vriendjes.
We zijn op, aan het eind van ons Latijn. We willen naar huis!!
Je doet niet veel de hele dag, alleen goed voor Joris zorgen. Maar wat word je daar moe van, de hele dag in een vreemde omgeving leven met totaal geen privacy en rust.
Maar dan kijk ik in de ogen van mij kleine kanjer die zich overal zo dapper door heen slaat, dat geeft me weer nieuwe energie. Hij heeft het het zwaardst en wij kunnen alleen maar toekijken, ook dat vreet energie, die machteloosheid. Mijn hoofd maakt ook overuren deze dagen, malen, piekeren, denken en ga zo maar door.
Joris heeft vandaag weer een zware kuur, en slaat zich er weer keurig door heen. Wel merk ik dat Joris ook de behoefte heeft aan rust en zijn eigen vertrouwde omgeving. Nog even volhouden en dan is de eerste kuur alweer voorbij, en wat heeft hij het goed gedaan. Mama is heel trots!!
Zondag is patatjesdag op de afdeling, en ondanks dat hij bijna niets eet de hele dag smaken hem de patatjes toch aardig. Mooi om te zien, dat hij zo kan genieten.
We hebben vandaag besloten om dinsdag toch een sonde te plaatsen, we wouden het eerst zonder proberen omdat ik en hij het gewoon een naar ding vinden. Maar hij moet toch erg veel medicijnen slikken en ik wil die strijd niet elke keer met hem aangaan. Voor hem niet goed en voor mij ook niet, gaat teveel stress geven denk ik. En ook is het te belangrijk dat hij ze wel binnen krijgt. Zie er toch op omdat het gewoon een naar gezicht is als ze deze inbrengen, maar lieve Joris alles voor een goed doel. Jouw beter krijgen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten